24. Festiwal Filmów Amatorskich Filmowe Zwierciadła

Za dojrzałą i oryginalną wypowiedź filmową, umiejętne budowanie napięcia i doskonałe poprowadzenie bardzo młodych aktorów.

Za pozbawioną patosu i moralizatorstwa piękną opowieść o świecie, którego już nie ma, przywołanie jego smaków i zapachów; za kreatywne użycie archiwalnych filmów.

Za odwagę przedstawienia problemu będącego tematem tabu, przy wykorzystaniu wielu różnorodnych technik filmowych, za psychologiczną głębię i bezkompromisowość.

Za znakomity wybór bohatera, i stworzenie jego wzruszającego portretu, za syntetyczne, ale nie pozbawione ciepła przedstawienie w krótkiej formie dokumentalnej historii jego całego życia.

Za rzadko spotykany w kinie niezależnym rozmach w opowiadaniu historii, za ciekawą i pozbawioną retuszu próbę sportretowania rytmu życia młodego pokolenia.

Za pełną uroku surrealistyczną przypowiastkę, za dobitne potwierdzenie tego, że w kinie najważniejszy jest pomysł.

Za lekkość, wrażliwość i wyobraźnię.

Za dowcip i dystans do otaczającej nas rzeczywistości, za niezwykle precyzyjne i pełne szczegółów przedstawienie światu nowego superbohatera profesora zw. Dr. Hab. Magistra inżyniera metafizyki przyrody nieożywionej Mieczysława Koźlaka Czarnockiego oraz za trafną antycypację kariery Denzela Washingtona.

Za pełne wyczucia i uroku, pozbawione sentymentalizmu przedstawienie starości, za umiejętność zlikwidowania dystansu między twórcą a bohaterem.